Ο κόσμος της αεροπορίας διέπεται από ένα σύνθετο σύστημα κανονισμών που διασφαλίζουν την ασφάλεια και την ασφάλεια όλων των εμπλεκόμενων μερών. Κεντρικό στοιχείο αυτού του συστήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι οι Ομοσπονδιακοί Αεροπορικοί Κανονισμοί (FARs), τα οποία αποτελούνται από τα Μέρη 91, 121 και 135. Αυτά τα μέρη αποτελούν το ρυθμιστικό θεμέλιο για όλες τις πτητικές λειτουργίες και η κατανόησή τους είναι ζωτικής σημασίας για οποιονδήποτε εμπλέκεται στην αεροπορία.
Κάθε ένα από αυτά τα μέρη διέπει μια διαφορετική πτυχή της αεροπορίας. Το Μέρος 91 αφορά τη γενική αεροπορία, το Μέρος 121 αφορά τακτικές αερομεταφορείς και το Μέρος 135 καλύπτει τις δραστηριότητες κατ' απαίτηση και τις μετακινήσεις. Αν και μπορεί να φαίνονται παρόμοια με την πρώτη ματιά, κάθε μέρος έχει μοναδικούς κανονισμούς και απαιτήσεις που το κάνουν ξεχωριστό.
Η κατανόηση αυτών των διαφορών είναι απαραίτητη για τους πιλότους, τους αερομεταφορείς και τους λάτρεις της αεροπορίας. Αυτό το άρθρο θα παρέχει μια εις βάθος ματιά σε καθένα από αυτά τα μέρη, επισημαίνοντας τις βασικές διαφορές και τις επιπτώσεις τους για τους πιλότους και τους χειριστές.
Το Μέρος 91 των Ομοσπονδιακών Κανονισμών Αεροπορίας είναι το τμήμα που διέπει τη γενική αεροπορία. Η γενική αεροπορία, με την ευρεία της έννοια, περιλαμβάνει όλες τις δραστηριότητες πολιτικής αεροπορίας που δεν κατηγοριοποιούνται ως εμπορικές ή στρατιωτικές. Αυτό περιλαμβάνει δραστηριότητες όπως ιδιωτικές πτήσεις, πτητική εκπαίδευση, επαγγελματικές πτήσεις και αεροπορία αναψυχής.
Οι κανονισμοί που περιγράφονται σε αυτό το μέρος έχουν σχεδιαστεί για να διασφαλίζουν την ασφάλεια αυτών των λειτουργιών. Καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από απαιτήσεις εξοπλισμού αεροσκαφών έως κανόνες πτήσης και επιχειρησιακές διαδικασίες. Για παράδειγμα, ορίζει ότι οι πιλότοι πρέπει να διατηρούν πάντα οπτική αναφορά με το έδαφος κατά τη διάρκεια της πτήσης, εκτός εάν έχουν λάβει ειδική άδεια για Κανόνες πτήσης με όργανα (IFR) λειτουργίες.
Παρά τον περιεκτικό του χαρακτήρα, συχνά θεωρείται ως το λιγότερο περιοριστικό από τα τρία μέρη. Επιτρέπει μεγάλη ευελιξία στις επιχειρήσεις, αλλά αυτή η ευελιξία συνοδεύεται από υψηλότερο επίπεδο προσωπικής ευθύνης για τον κυβερνήτη πιλότο.
Το μέρος 121 των FARs διέπει τις δραστηριότητες των τακτικών αερομεταφορέων. Πρόκειται για αεροπορικές εταιρείες που λειτουργούν με κανονικό πρόγραμμα, προσφέροντας πτήσεις στο ευρύ κοινό. Μεγάλες αεροπορικές εταιρείες όπως η American Airlines, η Delta και η United εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία.
Οι κανονισμοί βάσει αυτού του Μέρους είναι πολύ πιο αυστηροί από εκείνους του Μέρους 91. Καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα τομέων, συμπεριλαμβανομένης της συντήρησης αεροσκαφών, της εκπαίδευσης του πληρώματος, των πτητικών λειτουργιών και των διαδικασιών ασφάλειας. Αυτοί οι κανόνες έχουν σχεδιαστεί για να διασφαλίζουν το υψηλότερο επίπεδο ασφάλειας για τους επιβάτες και το πλήρωμα.
Ένα από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά των λειτουργιών του Μέρους 121 είναι η απαίτηση για μια αεροπορική εταιρεία να κατέχει ένα Πιστοποιητικό αερομεταφορέα. Το πιστοποιητικό αυτό, που εκδίδεται από την Ομοσπονδιακή Διοίκηση Αεροπορίας (FAA), επιβεβαιώνει ότι η αεροπορική εταιρεία πληροί τα απαραίτητα πρότυπα ασφαλείας και είναι εξουσιοδοτημένη να πραγματοποιεί πτήσεις.
Αυτό το μέρος των FARs διέπει τις λειτουργίες των κατ' απαίτηση και των φορέων εκμετάλλευσης μετακινήσεων. Αυτοί οι φορείς εκμετάλλευσης προσφέρουν απρογραμμάτιστες ή σπάνια προγραμματισμένες πτήσεις, συχνά εξυπηρετώντας επαγγελματίες ταξιδιώτες ή άτομα που αναζητούν υπηρεσίες τσάρτερ.
Όπως το 121, έτσι και για 135 πτήσεις απαιτείται Πιστοποιητικό αερομεταφορέα. Ωστόσο, οι κανονισμοί σύμφωνα με το Μέρος 135 είναι λιγότερο αυστηροί από εκείνους του Μέρους 121. Καλύπτουν διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένων των κανόνων πτήσης, της συντήρησης αεροσκαφών και των προσόντων του πληρώματος.
Παρά τη μειωμένη αυστηρότητα, το Μέρος 135 εξακολουθεί να διατηρεί υψηλό επίπεδο επίβλεψης ασφάλειας. Η FAA παρακολουθεί στενά αυτές τις λειτουργίες για να διασφαλίσει τη συμμόρφωση με τους κανονισμούς και να διατηρήσει την ασφάλεια των επιβατών και του πληρώματος.
Ενώ όλα τα τρία μέρη διέπουν διαφορετικές πτυχές της αεροπορίας, το καθένα έχει τους μοναδικούς κανονισμούς και τις επιπτώσεις του. Μία από τις βασικές διαφορές έγκειται στο επίπεδο της ρυθμιστικής εποπτείας. Το Μέρος 91, που διέπει τη γενική αεροπορία, είναι το λιγότερο περιοριστικό, επιτρέποντας μεγαλύτερη ευελιξία αλλά και επιβάλλοντας υψηλότερο επίπεδο προσωπικής ευθύνης στον πιλότο.
Από την άλλη πλευρά, τα Μέρη 121 και 135, τα οποία διέπουν τις τακτικές αερομεταφορείς και τις πτητικές λειτουργίες κατ' απαίτηση/μεταφοράς αντίστοιχα, απαιτούν Πιστοποιητικό Αερομεταφορέα και υπόκεινται σε πιο αυστηρούς κανονισμούς. Ωστόσο, το Μέρος 135 είναι λιγότερο περιοριστικό από το Μέρος 121, αντικατοπτρίζοντας τη διαφορετική φύση των πράξεων που διέπουν.
Μια άλλη βασική διαφορά έγκειται στους λειτουργικούς κανόνες. Για παράδειγμα, οι λειτουργίες του Μέρους 91 διεξάγονται κατά κύριο λόγο σύμφωνα με τους κανόνες οπτικής πτήσης (VFR), ενώ οι λειτουργίες των τμημάτων 121 και 135 διεξάγονται συνήθως σύμφωνα με τους κανόνες πτήσης με όργανα (IFR).
Οι επιχειρησιακοί κανονισμοί των τριών μερών έχουν σχεδιαστεί για να διασφαλίζουν την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των πτητικών λειτουργιών. Αυτοί οι κανονισμοί καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα τομέων, από τους κανόνες πτήσης και τις επιχειρησιακές διαδικασίες έως τη συντήρηση αεροσκαφών και τα προσόντα του πληρώματος.
Οι κανονισμοί του Μέρους 91, που είναι οι λιγότερο περιοριστικοί, επιτρέπουν μεγάλη ευελιξία στις πτητικές λειτουργίες. Ωστόσο, αυτή η ευελιξία συνοδεύεται από την ευθύνη της διασφάλισης της ασφάλειας της πτήσης. Αντίθετα, τα Μέρη 121 και 135 έχουν αυστηρότερους λειτουργικούς κανονισμούς, αντανακλώντας τη μεγαλύτερη πολυπλοκότητα και τον κίνδυνο που συνδέονται με αυτές τις λειτουργίες.
Παρά τις διαφορές στους επιχειρησιακούς κανονισμούς τους, και τα τρία μέρη μοιράζονται έναν κοινό στόχο: να διασφαλίσουν την ασφάλεια και την ασφάλεια των πτητικών λειτουργιών. Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται μέσω ενός συνδυασμού ρυθμιστικής εποπτείας και της προσωπικής ευθύνης των πιλότων και των χειριστών.
Η ασφάλεια βρίσκεται στο επίκεντρο των κανονισμών στα τρία μέρη. Αυτοί οι κανονισμοί θεσπίζουν ελάχιστα πρότυπα ασφαλείας για τις πτητικές λειτουργίες, καλύπτοντας τομείς όπως η συντήρηση αεροσκαφών, η εκπαίδευση του πληρώματος και οι επιχειρησιακές διαδικασίες.
Το Μέρος 91, που διέπει τη γενική αεροπορία, δίνει μεγάλη έμφαση στην προσωπική ευθύνη του κυβερνήτη πιλότου. Οι κανονισμοί ασφαλείας σύμφωνα με το Μέρος 91 έχουν σχεδιαστεί για να παρέχουν στους πιλότους την ευελιξία να διαχειρίζονται τις δραστηριότητές τους διασφαλίζοντας παράλληλα την ασφάλεια της πτήσης.
Αντίθετα, οι κανονισμοί ασφαλείας σύμφωνα με τα Μέρη 121 και 135 είναι πιο καθοριστικοί, αντανακλώντας τον μεγαλύτερο κίνδυνο που σχετίζεται με αυτές τις λειτουργίες. Αυτοί οι κανονισμοί θεσπίζουν αυστηρά πρότυπα ασφαλείας για τη συντήρηση αεροσκαφών, την εκπαίδευση του πληρώματος και τις πτητικές λειτουργίες.
Οι κανονισμοί στα τρία μέρη έχουν σημαντικό αντίκτυπο στους πιλότους. Αυτοί οι κανονισμοί ορίζουν τους λειτουργικούς κανόνες, τα πρότυπα ασφαλείας και τις απαιτήσεις πιστοποίησης που πρέπει να τηρούν οι πιλότοι.
Για τους πιλότους που λειτουργούν σύμφωνα με το Μέρος 91, οι κανονισμοί παρέχουν μεγάλη επιχειρησιακή ευελιξία. Ωστόσο, αυτή η ευελιξία συνοδεύεται από την ευθύνη της διασφάλισης της ασφάλειας της πτήσης. Οι πιλότοι που λειτουργούν σύμφωνα με το Μέρος 91 πρέπει να έχουν πλήρη κατανόηση των κανονισμών και να είναι σε θέση να λαμβάνουν ορθές αποφάσεις προς όφελος της ασφάλειας.
Για τους πιλότους που λειτουργούν σύμφωνα με τα Μέρη 121 και 135, οι κανονισμοί είναι πιο περιοριστικοί. Αυτοί οι πιλότοι πρέπει να συμμορφώνονται με αυστηρούς επιχειρησιακούς κανόνες και πρότυπα ασφαλείας και υπόκεινται σε τακτικούς ελέγχους και επιθεωρήσεις από την FAA.
Η επιλογή της σωστής λειτουργίας εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η φύση της λειτουργίας, ο τύπος του αεροσκάφους που χρησιμοποιείται και οι ειδικές απαιτήσεις των επιβατών.
Το Μέρος 91 είναι κατάλληλο για ιδιωτικές πτήσεις, πτητική εκπαίδευση και αεροπορία αναψυχής, όπου η έμφαση δίνεται στην ευελιξία και την προσωπική ευθύνη. Από την άλλη πλευρά, το Μέρος 121 είναι το καλύτερο για αεροπορικές εταιρείες που λειτουργούν με κανονικό πρόγραμμα, όπου η ασφάλεια και η αξιοπιστία είναι πρωταρχικής σημασίας. Για τους αερομεταφορείς που προσφέρουν μη προγραμματισμένες ή σπάνια προγραμματισμένες πτήσεις, το Μέρος 135 είναι η ιδανική επιλογή, προσφέροντας ισορροπία μεταξύ ευελιξίας και ρυθμιστικής εποπτείας.
Κατά τη λήψη αυτής της απόφασης, είναι σημαντικό για τους φορείς εκμετάλλευσης να εξετάζουν προσεκτικά τις λειτουργικές τους ανάγκες και τις κανονιστικές απαιτήσεις κάθε τμήματος. Θα πρέπει επίσης να εξετάσουν το ενδεχόμενο να αναζητήσουν επαγγελματική συμβουλή για να διασφαλίσουν ότι κάνουν την καλύτερη επιλογή.
Τα μέρη 91, 121 και 135 των Ομοσπονδιακών Κανονισμών Αεροπορίας αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της αεροπορίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτοί οι κανονισμοί διέπουν όλες τις πτυχές των πτητικών λειτουργιών, από τη γενική αεροπορία έως τις τακτικές αερομεταφορείς και τις πτητικές λειτουργίες κατ' απαίτηση/μεταφορά.
Αν και αυτά τα μέρη μπορεί να φαίνονται περίπλοκα και τρομακτικά με την πρώτη ματιά, η κατανόησή τους είναι ζωτικής σημασίας για όποιον ασχολείται με την αεροπορία. Κατανοώντας τις διαφορές μεταξύ αυτών των εξαρτημάτων και τις επιπτώσεις τους για τους πιλότους και τους χειριστές, μπορείτε να λάβετε τεκμηριωμένες αποφάσεις και να διασφαλίσετε την ασφάλεια και την επιτυχία των λειτουργιών σας.
Επικοινωνήστε μαζί μας ή καλέστε την ομάδα Florida Flyers στο +1 904 209 3510 να γίνει πιστοποιημένος επιτυχημένος πιλότος.
